امکان سنجی آزمایشگاهی استفاده از مصالح بازیافتی بتن های آلوده شده نفتی بعنوان مصالح زیربالاست در خطوط ریلی
نوع مقاله: علمی – پژوهشی
موضوع:مهندسی حمل و نقل ریلی
نویسندگان:سید حسن مرفع دلک آبادی ۱؛ محمدجواد حیدری افشار۲؛ امیرحسین صعصعی۳
۱گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی دریا، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی، چابهار، سیستان و بلوچستان، ایران
۲دانشجوی کارشناسی عمران، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار
۳کارشناسی عمران، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار
چکیده
با افزایش جمعیت و نیاز روز افزون به احداث زیرساخت‌های حمل و نقل، به ویژه حمل و نقل ریلی، و با توجه به کاهش مصالح طبیعی، استفاده از مصالح بازیافتی در جهان رو به گسترش است. یکی از منابع مهم مصالح بازیافتی، بتن‌های آلوده نفتی مربوط به سکوها و اسکله-های نفتی می‌باشند که در معرض آب دریا نیز هستند. در این مقاله، ابتدا نمونه‌های مکعبی بتنی آلوده به نفت در درصدهای مختلف شامل ۱%، ۲%، ۴% و ۶% ساخته شد. عمل‌آوری این نمونه‌ها در آب دریا (دریای عمان- ساحل چابهار) صورت گرفت.
نمونه‌ها پس از انجام آزمایش مقاومت فشاری ، تحت شرایط آزمایشگاهی شکسته و خرد شدند. در ادامه، مصالح بازیافتی آلوده به نفت، الک شده و امکان استفاده از آنها، بعنوان مصالح زیربالاست در خطوط راه آهن بر اساس آزمون‌های آزمایشگاهی مطابق استانداردهای ASTM و AASHTO مورد بررسی قرار گرفت.
این آزمایش‌ها شامل دانه‌بندی، تعیین حدود اتربرگ، تعیین حداکثر وزن مخصوص خشک و رطوبت بهینه، ارزش ماسه‌ای ، نسبت باربری کالیفرنیا، سایش به روش لس‌آنجلس و جذب آب مصالح بازیافتی می‌شوند. برای بررسی و مقایسه نتایج، نشریه “مشخصات فنی عمومی روسازی راه آهن” (نشریه ۳۰۱) ملاک عمل قرار گرفت.
نتایج آزمایشگاهی نشان می‌دهد که مصالح بازیافتی بتنی با درصدهای مختلف آلودگی نفتی ضوابط آیین‌نامه‌ای را به صورت کامل برآورده میکنند و امکان استفاده از آنها به عنوان مصالح زیربالاست در روسازی راه آهن ممکن میباشد.
کلیدواژه‌ها
بتن آلوده نفتی؛ راه آهن؛ کنترل کیفیت؛ مصالح زیربالاست
