قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به مقررات استفاده از واگن ها و کانتینرها، مقررات استفاده از واگن ها در حمل و نقل بین المللی پی. پی. دبلیو (P.P.W) که در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیست و نهم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و درتاریخ ١٣٨٧/٣/٢٢ به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره ۶١۴/٢١١٧٣ مورخ ١٣٨٧/۴/٨ مجلس شورای اسلامی واصل گردیده است، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می گردد.
در راه‌آهن گیج فاصله داخلی 2 ریل در یک شبکه ریلی می‌باشد و تمامی وسایل نقلیه ریلی در آن شبکه ریلی باید دارای گیج یکسان باشند
به منظور ایجاد نظمی قانونی ، یکپارچه و یکنواخت برای حمل و نقل بین المللی از طریق راه آهن و ایجاد تسهیلات قانونی برای حمل و نقل بار و مسافر ، سازمانی به نام سازمان بین دولتی برای حمل و نقل بین المللی ریلی در سال ۱۹۸۵ در برن سوئیس تاسیس شد.
در سال ۱۸۹۳ به ابتکار دو نفر حقوقدان سوئیسی کنوانسیون حمل و نقل بین‌المللی بار با راه‌آهن تدوین شد. سپس در همین راستا به منظور نظم و ترتیب بیشتر به حمل و نقل بین‌المللی کالا با راه‌آهن برخی از کشورها در تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۹۵۲ در برن سوئیس گرد هم آمده و مقرراتی را در این خصوص تدوین و تحت عنوان مقاوله‌نامه بین‌المللی مربوط به حمل و نقل کالا با راه‌آهن» را تصویب کردند.
این مرکز در سال ۱۹۷۶ تأسیس شد، کارشناسان متخصص در زمینه‌های مختلف را در اختیار دارد و آنها را به طرفین قراردادهای بین‌المللی به منظور بررسی مشکلات آنان و ارائه راه‌حل‌های مناسب معرفی می‌کند.
این اتحادیه دارای ۳۶ عضو است و کشور ما نیز از سال ۱۹۷۲ میلادی (۱۳۵۱ شمسی) به عضویت این اتحادیه درآمد و در حال حاضر در حمل و نقل بین‌المللی بر اساس مقررات این اتحادیه از واگن‌ها و وسایل بارگیری راه‌آهن‌های دیگر استفاده می‌کند.
در سال ۱۹۲۸ کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌آهن تدوین شد و سپس در همین راستا و به منظور نظم و نسق دادن بیشتر به حمل و نقل بین‌المللی مسافر و توشه توسط راه‌آهن ، برخی از کشورها در تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۹۵۲ در برن سوئیس گرد آمدند و مقرراتی را در این خصوص تدوین و آن را تحت عنوان «مقاوله‌نامه بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌آهن» تصویب کردند.
طرفین متعاهد کنوانسیون‌های CIV و CIM در گردهمایی متشکله خود در ۹ مه ۱۹۸۰ در اجرای بند ۱ماده ۶۹ مقاوله‌نامه بین‌المللی مربوط به حمل و نقل کالا با راه‌آهن (CIM) و بند ۱ ماده ۶۴ مقاوله‌نامه بین‌المللی مربوط به حمل مسافر و توشه با راه‌آهن (CIV) مورخ ۷ فوریه ۱۹۷۰ و همچنین در اجرای ماده ۲۷ مقاوله‌نامه الحاقی به CIV مورخ ۲۶ فوریه ۱۹۶۶ راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین در مورد سودمندی یک سازمان بین‌المللی متقاعد شده و تطبیق مقررات حقوقی مربوط به حمل و نقل را با نیازی اقتصادی و تکنیکی ضروری تشخیص داده است.
سازمان همکاری راه آهن ها (OSJD) سازمان بین المللی تخصصی است که در جریان اجلاس وزیران حمل و نقل در شهر صوفیه (بلغارستان) تاسیس شد. اعضای این سازمان ، وزارتخانه های حمل و نقل یا ارگان های دولتی مجری حمل و نقل ریلی از ۲۵ کشور جهان می باشند.
این اتحادیه در سال ۱۹۶۵ با هدف توسعه حمل و نقل کالا با راه‌آهن بین کشورهای خاور نزدیک و خاورمیانه و حوزه بالکان و ماورای آنها در بلغارستان تشکیل شد. کشورهای بلغارستان، یونان، یوگسلاوی (سابق) ، ترکیه ، سوریه ، عراق و ایران و همچنین موسسات اینترفریگو و اینترکانتینر عضو این اتحادیه هستند.
هدف اولیه این سازمان تضمین اجرای هماهنگ کنوانسیون حمل و نقل بار و سپس کنوانسیون موازی حمل و نقل مسافر و توشه توسط شرکت های ریلی که در سال ۱۹۲۸ لازم الاجرا گردید ، می باشد. در این راستا CIT به تدوین مقررات هماهنگ جهت تکمیل یا تصریح متون حقوقی ، تنظیم مناسبات بین شرکت ها که مستلزم اجرای این کنوانسیون ها می باشد و ایجاد دستورالعمل های خدمات برای استفاده کارکنان می پردازد.
این کمیته در راستای توسعه و بهبود قوانین بین‌المللی حمل و نقل با راه‌آهن بر اساس کنوانسیون کوتیف (COTIF) و ضمایم آن (CIM ,CIV) و تطبیق آنها با ضوابط و مقررات و حقوق حمل و نقل بین‌المللی استاندارد در سال ۱۹۰۲ تشکیل شد.
این کنوانسیون همانند کنوانسیون عبور و مرور در جاده‌ها ابتدا به تعاریف مختلف مورد لزوم در امر حمل و نقل جاده‌ای پرداخته و سپس علایم خطر، علایم انتظامی ، علایم اطلاعاتی ، علایم پیش آگاهی ، علایم جهت‌نما ، علایم ممنوعیت یا محدودیت ، علایم بازدارنده و یا حکم‌کننده ، علایم شناسایی راه ، علایم شناسایی محل ، علایم تأیید کننده ، علامت محل عبور پیاده ، علایم ایستادن و توقف ، چراغ‌های راهنما ، خط‌کشی راه ، تقاطع‌های همسطح راه و راه‌آهن ، را تشریح کرده است.
انجمن بین المللی راه آهن آمریکای لاتین (ALAF)، که در سال 1964 تاسیس شد، یک سازمان شناخته شده به عنوان یک سازمان غیر دولتی (NGO) است. این انجمن عمدتا شامل شرکت های راه آهن و بخش صنعتی در آمریکای لاتین است. دفتر مرکزی ALAF در شهر بوینس آیرس کشور آرژانتین واقع شده است.
دراین اتحادیه ۷۸ کشور عضو هستند. ایران نیز در ۴ اکتبر ۱۹۵۰ (۱۳۲۹ شمسی) به این اتحادیه ملحق شده است.
