سیستم های علائم الکتریکی و اینترلاکینگ نقشی حیاتی در ایجاد یک حمل و نقل ایمن در سیستم های راهآهن ایفا میکنند. از آنجایی که در این سیستم ها رخدادن هیچ نوع خطایی حتی کوچک جایز نیست، استفاده از روشهای صوری برای طراحی، شبیه سازی، مدلسازی و ارزیابی، بسیار حائز اهمیت است. چندین روش صوری برای طراحی وجود دارد که یکی از ابزارهای مناسب، استفاده از جعبه ابزار Stateflow نرم افزار MATLAB است.

قطارهای تراموا روی ریل هایی که در بستر خیابانها نصب می شوند، حرکت می کند و از گیرنده های جریان برق بالاسری انرژی خود را تامین می نماید. تراموا انعطاف زیادی در مسیرهای غیرمستقیم دارد و از این لحاظ در مناطق دارای محدودیت های شعاع قوس بسیار کارآ می باشد.

در جهان امروز رشد و ترقی فرایندیست که موجب گردیده در جوامع بشری گوی سبقت از یکدیگر ربوده و تداوم تلاش هرچه بیشتر جهت حفظ برتری در تمامی ابعاد آن هدف غایی هرنظام هدفمندی را تشکیل دهد.

بالاست عبارتست از یک قشر از سنگ شکسته یا شن رودخانه به ابعاد 3الی 7 سانتیمتر برای تراورسهای چوبی و 2 الی 5 سانتی متر برای تراورسهای بتونی و فلزی که به ارتفاع 35 تا 40 سانتیمتر در روی خاکریز و زیر تراورسها و بین آنها قرار می گیرد.

نحوه جایگزینی تراورس های فرسوده در متروی شهر والنسیا، سومین شهر بزرگ اسپانیا با 134 کیلومتر خطوط مترو

بررسی میدانی تغییرات سختی جانبی خط آهن در قوس به روش خطی و غیر خطی با استفاده از تراورسهای معمولی و اصطکاکی نوع مقاله: علمی – پژوهشی چکیده یکی از مهم ترین پارامترهایی که می بایست در طول مدت بهره برداری از خط آهن مد نظر قرار گیرد، پایداری جانبی آن است. در طول عمر […]

افزایش مقاومت جانبی خطوط بالاستی خصوصاً در قوس ها جزء برنامه های راه آهن ها است. بسیاری از راه آهن ها، بدلیل عدم امکان تامین مقاومت جانبی در قوسهای تند، ریلها را در قوسها جوشکاری نکرده و علاوه بر سلب آسایش مسافرین (کاهش شاخص راحتی سفر) هزینه های زیادی از بابت فعالیتهای اضافی نگهداری و تعمیر اجزای روسازی تحمل می‌کنند.

تراورس‌های بتنی پیش‌تنیدۀ منو بلوک از جمله پرکاربردترین نوع تراورس‌های بتنی در خطوط سنگین پرسرعت هستند. این تراورس‌ها هم‌زمان ظرفیت تحمل بارهای محوری سنگین چرخ و سرعت‌های بالا را دارند. تراورس‌های خطوط سنگین پرسرعت ظرفیت تحمل بار محوری چرخ تا 30 تن دارند و برای سرعت قطار تا 200 km/hr قابل استفاده هستند.

در این تحقیق، مسئله زمانبندی حرکت قطارها در مسیرهای دو خطه ریلی با هدف کمینه‌سازی زمان بیکاری بلاک‌ها و بهره‌برداری بهینه از خطوط ریلی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این مسئله یک مدل برنامه‌ریزی عدد صحیح ارائه شده است.

امروزه در شهرهای بزرگ، مترو‌ها و تونل‌های شهری یکی از کلیدی‌ترین و مهم‌ترین زیرساخت‌های شبکه حمل و نقل شهری به شمار می‌آیند. با توجه به اینکه، پروژه‌های جدید تونل باید در زیر مناطق پر جمعیت شهری ساخته شوند، ساخت و اجرای این سیستم‌های زیرزمینی ممکن است عوارضی را برای تاسیسات و آسیب به سازه‌های سطحی و زیر سطحی در پی داشته باشد.