این اتحادیه دارای ۳۶ عضو است و کشور ما نیز از سال ۱۹۷۲ میلادی (۱۳۵۱ شمسی) به عضویت این اتحادیه درآمد و در حال حاضر در حمل و نقل بین‌المللی بر اساس مقررات این اتحادیه از واگن‌ها و وسایل بارگیری راه‌آهن‌های دیگر استفاده می‌کند.

در سال ۱۹۲۸ کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌آهن تدوین شد و سپس در همین راستا و به منظور نظم و نسق دادن بیشتر به حمل و نقل بین‌المللی مسافر و توشه توسط راه‌آهن ، برخی از کشورها در تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۹۵۲ در برن سوئیس گرد آمدند و مقرراتی را در این خصوص تدوین و آن را تحت عنوان «مقاوله‌نامه بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌آهن» تصویب کردند.

طرفین متعاهد کنوانسیون‌های CIV و CIM در گردهمایی متشکله خود در ۹ مه ۱۹۸۰ در اجرای بند ۱ماده ۶۹ مقاوله‌نامه بین‌المللی مربوط به حمل و نقل کالا با راه‌آهن (CIM) و بند ۱ ماده ۶۴ مقاوله‌نامه بین‌المللی مربوط به حمل مسافر و توشه با راه‌آهن (CIV) مورخ ۷ فوریه ۱۹۷۰ و همچنین در اجرای ماده ۲۷ مقاوله‌نامه الحاقی به CIV مورخ ۲۶ فوریه ۱۹۶۶ راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین در مورد سودمندی یک سازمان بین‌المللی متقاعد شده و تطبیق مقررات حقوقی مربوط به حمل و نقل را با نیازی اقتصادی و تکنیکی ضروری تشخیص داده است.

سازمان همکاری راه آهن ها (OSJD) سازمان بین المللی تخصصی است که در جریان اجلاس وزیران حمل و نقل در شهر صوفیه (بلغارستان) تاسیس شد. اعضای این سازمان ، وزارتخانه های حمل و نقل یا ارگان های دولتی مجری حمل و نقل ریلی از ۲۵ کشور جهان می باشند.

این اتحادیه در سال ۱۹۶۵ با هدف توسعه حمل و نقل کالا با راه‌آهن بین کشورهای خاور نزدیک و خاورمیانه و حوزه بالکان و ماورای آنها در بلغارستان تشکیل شد. کشورهای بلغارستان، یونان، یوگسلاوی (سابق) ، ترکیه ، سوریه ، عراق و ایران و همچنین موسسات اینترفریگو و اینترکانتینر عضو این اتحادیه هستند.