در راستای تحقق اهداف جاده ابریشم جدید (یک کمربند- یک راه) اولین قطار سریع السیر کانتینری پس از طی ۱۰ هزار کیلومتر از شانگ‌های چین به بندر هامبورگ در آلمان رسید.

شرکت های راه آهن اروپایی مشغول رفع موانع پروژه «راه آهن سریع السیر اروپا» هستند،‌ پروژه ای که بخش مهمی از توافق اقتصاد سبز این اتحادیه به شمار می رود.

نااطمینانی، ویژگی بارز فضای کنونی اقتصاد جهان است و این موضوع به توانایی ها برای تحقق پروژه‌های بزرگ ضربه می‌زند. این هشداری است که مجمع جهانی حمل و نقل در آخرین گزارش خود با عنوان «چشم‌انداز حمل و نقل ۲۰۱۹» مطرح کرده است. این مجمع، تحت نظارت سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه، یک نهاد بین الدولی است که ۵۹ کشور عضو آن هستند و اتاق فکر سیاست گذاری های حوزه حمل و نقل محسوب میشود.

حمل و نقل ریلی ساز و کاری متناسب برای حمل و نقل انواع بار و کالا در مقیاس بالا می باشد. قطار ها به دلیل دارا بودن کابین های بزرگ که نوع آنها با توجه به نوع بار ترابری شده مشخص می شود ، توانایی باربریکالای حجیم را به صورت مطمئن و سریع از طریق خطوط ریلی کشور دارا هستند.

در سال ۱۹۲۸ کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌آهن تدوین شد و سپس در همین راستا و به منظور نظم و نسق دادن بیشتر به حمل و نقل بین‌المللی مسافر و توشه توسط راه‌آهن ، برخی از کشورها در تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۹۵۲ در برن سوئیس گرد آمدند و مقرراتی را در این خصوص تدوین و آن را تحت عنوان «مقاوله‌نامه بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌آهن» تصویب کردند.

این کنوانسیون همانند کنوانسیون عبور و مرور در جاده‌ها ابتدا به تعاریف مختلف مورد لزوم در امر حمل و نقل جاده‌ای پرداخته و سپس علایم خطر، علایم انتظامی ، علایم اطلاعاتی ، علایم پیش آگاهی ، علایم جهت‌نما ، علایم ممنوعیت یا محدودیت ، علایم بازدارنده و یا حکم‌کننده ، علایم شناسایی راه ، علایم شناسایی محل ، علایم تأیید کننده ، علامت محل عبور پیاده ، علایم ایستادن و توقف ، چراغ‌های راهنما ، خط‌کشی راه ، تقاطع‌های همسطح راه و راه‌آهن ، را تشریح کرده است.

انجمن بین المللی راه آهن آمریکای لاتین (ALAF)، که در سال 1964 تاسیس شد، یک سازمان شناخته شده به عنوان یک سازمان غیر دولتی (NGO) است. این انجمن عمدتا شامل شرکت های راه آهن و بخش صنعتی در آمریکای لاتین است. دفتر مرکزی ALAF در شهر بوینس آیرس کشور آرژانتین واقع شده است.