مقاوله‌ نامه بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌ آهن (CIV)

مقاوله‌ نامه بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌ آهن (CIV)

در سال ۱۹۲۸ کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌آهن تدوین شد و سپس در همین راستا و به منظور نظم و نسق دادن بیشتر به حمل و نقل بین‌المللی مسافر و توشه توسط راه‌آهن ، برخی از کشورها در تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۹۵۲ در برن سوئیس گرد آمدند و مقرراتی را در این خصوص تدوین و آن را تحت عنوان «مقاوله‌نامه بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه با راه‌آهن» تصویب کردند.

این کنوانسیون در ۲۵ فوریه ۱۹۶۱ مورد تجدید نظر قرار گرفت و پروتکلی نیز در تاریخ ۹ نوامبر ۱۹۶۳ به آن اضافه شد. این کنوانسیون در ۲۶ فوریه ۱۹۶۶ تکمیل شد و یک مقدمه و ۲۸ ماده و دو پروتکل تحت عنوان الف و ب به آن افزوده شد.

کشور ما بر اساس ماده واحده الحاق مصوب ۱۳۴۴/۹/۲۸ به آن ملحق شد. به دنبال تجدید نظرهای دوره‌ای، کنوانسیون CIM۱۹۷۰ جایگزین کنوانسیون مذکور شد و از اول ژانویه ۱۹۷۵ لازم‌الاجرا گردید.

مقررات این کنوانسیون در مورد کلیه حمل و نقل‌های مسافر و توشه که به عنوان حمل و نقل بین‌المللی روی خطوط واقعه در سرزمین‌های حداقل دو دولت عضو کنوانسیون انجام شود، لازم‌الاجرا است.

این کنوانسیون دارای شش قسمت به شرح زیر است:

قسمت اول: موضوع مقاوله‌نامه و مشمول آن

قسمت دوم: قرارداد حمل و نقل، مسائل حمل و نقل مسافر، حمل و نقل توشه، مقررات عمومی در حمل و نقل مسافر و توشه

قسمت سوم: مسائل مسئولیت و دعاوی

قسمت چهارم: شامل مقررات مختلف

قسمت پنجم: شامل مقررات استثنایی

قسمت ششم: شامل مقررات نهایی

راه‌آهن‌های عضو این کنوانسیون ملزمند هر نوع حمل و نقل مسافر و توشه را طبق شرایط این کنوانسیون قبول و اجرا کنند، مشروط بر اینکه:

الف: مسافر مقررات این کنوانسیون و تعرفه بین‌المللی را برای حمل و نقل بپذیرد.

ب: حمل و نقل با وسایل معمولی حمل و نقل، امکان‌پذیر باشد.

ج: حمل و نقل در اثر حوادثی که راه‌آهن نتواند از آنها اجتناب نماید و نیز نتواند در مورد آنها چاره‌جویی کند، غیر ممکن نشود.

هرگاه مقام صلاحیت‌داری تصمیمی اتخاذ نماید که سرویس حمل و نقل کلاً یا قسمتی حذف و یا معلق گردد، لازم است تصمیمات متخذه بدون درنگ به اطلاع عموم رسیده و راه‌آهن‌ها موظفند مراتب را جهت انتشار و آگاهی عموم به کشورهای دیگر اعلام دارند.

هر راه‌آهنی که موارد فوق را نقض کند، برای جبران خسارت ناشیه علیه آن اقامه دعوی خواهد شد.

بر اساس این کنوانسیون هر مسافر از بدو مسافرت خود به استثنای مواردی که در تعرفه‌ها پیش‌بینی شده، ملزم است که دارای مدرک مسافرت رسمی و معتبر بوده و عندالمطالبه آن را به هر مأمور موظف کنترلی ارائه دهد و در پایان مسافرت نیز آن را تسلیم نماید.

هر مسافری که هنگام کنترل نتواند بلیت معتبر ارائه دهد، باید علاوه بر کرایه مسافرت جریمه هم بپردازد. جریمه بر اساس مقررات تعرفه راه‌آهنی محاسبه خواهد شد که این عمل در حدود شبکه آن انجام می‌شود.

بر اساس مقررات این کنوانسیون، اشیای ذیل برای حمل و نقل توشه پذیرفته نمی‌شود:

الف: مواد و اشیای خطرناک مخصوصاً سلاح‌های پر، مواد و اشیای قابل انفجار و اشتعال، مواد سوزنده سمی، رادیواکتیو، خورنده و همچنین مواد نفرت‌انگیز و مستعد برای تولید عفونت و مرض.

ب: اشیایی که حمل و نقل آن مخصوص اداره پست است ولو اینکه برای یک قسمت از مسیر حمل و نقل توشه باشد.

ج: اشیایی که حمل و نقل آن ممنوع است ولو اینکه برای یک قسمت از مسیر حمل توشه باشد.

بر اساس این کنوانسیون، راه‌آهنی که توشه را برای حمل و نقل قبول کرده و قبض توشه بین‌المللی صادر نموده است، مسئول اجرای حمل در سراسر خط سیر تا مرحله تحویل است و راه‌آهن بعدی با تحویل گرفتن توشه در قرارداد حمل توشه شرکت می‌کند و تعهداتی را که از آن ناشی می‌شود، به عهده می‌گیرد.

راه‌آهن بر اساس این کنوانسیون مسئول تاخیر در تحویل، تلف و یا معیوب شدن به سبب خطای مسافر و یا در اثر دستور او (که ناشی از خطای راه‌آهن نباشد) به وجود آمده باشد. عیب ذاتی توشه و حوادثی که برای راه‌آهن اجتناب‌ناپذیر باشد و نتیجتاً راه‌آهن نتواند از آنها جلوگیری کند، راه‌آهن را از مسئولیت مبرا می‌دارد.

هرگاه تلف یا معیوب شدن به واسطه زیان‌های مربوط به جنس توشه باشد، برای نمونه بسته‌بندی توشه غیر کافی یا معیوب بوده باشد و یا اینکه اشیای ممنوعه در قالب توشه حمل شده باشد، راه‌آهن مسئولیتی ندارد.

بر اساس این کنوانسیون اگر دعوی ناشی از قرارداد حمل و نقل باشد، بعد از یک سال و اگر مربوط به موارد زیر باشد، پس از سه سال مشمول مرور زمان می‌شود:

الف: دعوی بر اساس خسارت ناشی از تدلیس باشد.

ب: دعوی بر اساس تقلب باشد.

مدت مرور زمان به شرح ذیل شروع می‌شود:

الف: برای دعاوی مربوط به غرامت تأخیر در تحویل، کسری یا معیوب بودن از روزی که توشه تحویل شده است.

 ب: برای دعاوی مربوط به غرامت مفقود شدن تمام توشه از روزی که تحویل می‌بایستی انجام شود.

ج: برای دعاوی مربوط به پرداخت یا استرداد کرایه حمل و مخارج فرعی و اضافی دیگر، همچنین برای دعاوی مربوط به رسیدگی به بدی اجرای تعرفه یا اشتباه در محاسبه از روز پرداخت و اگر پرداختی نشده باشد، از روزی که می‌بایستی پرداخت به عمل آمده باشد.

د: برای دعاوی مربوط به پرداخت حقوق گمرکی اضافی که به وسیله گمرک ادعا می‌شود، از روز ادعای گمرک.

و: برای سایر دعاوی مربوط به حمل و نقل مسافر از روز انقضای مدت اعتبار بلیت.

روزی که به عنوان شروع مدت مرور زمان تعیین شده است، جزو مهلت منظور نمی‌شود.

این مقاوله‌ نامه طبق معمول دیپلماسی به زبان فرانسه مورد توافق قرار گرفته و امضا شده است و به متن فرانسه یک متن به زبان آلمانی ، یک متن به زبان انگلیسی و یک متن به زبان ایتالیایی ضمیمه است که اعتبار ترجمه رسمی را دارند و در صورت مغایرت متن فرانسه معتبر است.

|میتوانید مطالب مربوط به انجمن های بین المللی راه آهن را با کلیک بر روی همین سطر دنبال کنید|