شرکتهای حمل و نقل ریلی بار با انعقاد قرارداد حمل و صدور بارنامه و شرکتهای حمل و نقل ریلی مسافر با صدور بلیط توسط شرکت و یا نمایندگی مجاز طرف قرارداد آنان در مقابل صاحبان کالا و یا مسافران مسؤولیت دارند.حدود مسؤلیت شرکتهای حمل و نقل در مقابل صاحبان کالا و یا مسافران و نحوه ایفای آن در چارچوب قوانین موجود و این قانون است که آئین نامه اجرایی آن به تصویب وزیر راه و ترابری میرسد.

قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به مقررات استفاده از واگن ها و کانتینرها، مقررات استفاده از واگن ها در حمل و نقل بین المللی پی. پی. دبلیو (P.P.W)  که در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیست و نهم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و درتاریخ ١٣٨٧/٣/٢٢ به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره ۶١۴/٢١١٧٣ مورخ  ١٣٨٧/۴/٨ مجلس شورای اسلامی واصل گردیده است، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می گردد.

در سال ۱۸۹۳ به ابتکار دو نفر حقوقدان سوئیسی کنوانسیون حمل و نقل بین‌المللی بار با راه‌آهن تدوین شد. سپس در همین راستا به منظور نظم و ترتیب بیشتر به حمل و نقل بین‌المللی کالا با راه‌آهن برخی از کشورها در تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۹۵۲ در برن سوئیس گرد هم آمده و مقرراتی را در این خصوص تدوین و تحت عنوان مقاوله‌نامه بین‌المللی مربوط به حمل و نقل کالا با راه‌آهن» را تصویب کردند.

این اتحادیه دارای ۳۶ عضو است و کشور ما نیز از سال ۱۹۷۲ میلادی (۱۳۵۱ شمسی) به عضویت این اتحادیه درآمد و در حال حاضر در حمل و نقل بین‌المللی بر اساس مقررات این اتحادیه از واگن‌ها و وسایل بارگیری راه‌آهن‌های دیگر استفاده می‌کند.

این کمیته در راستای توسعه و بهبود قوانین بین‌المللی حمل و نقل با راه‌آهن بر اساس کنوانسیون کوتیف (COTIF) و ضمایم آن (CIM ,CIV) و تطبیق آنها با ضوابط و مقررات و حقوق حمل و نقل بین‌المللی استاندارد در سال ۱۹۰۲ تشکیل شد.