مایع داخل قطب نما چیست؟
مایع داخل قطب نما چیست؟
مایع کم اصطکاک در قطب نما معمولاً مایعی شفاف، بی رنگ، بی بو و غیر سمی است که سیال میرایی نامیده می شود. مایع میرایی یک روغن معدنی با فرمول خاص است که به کاهش اصطکاک بین سوزن و محور کمک می کند و سوزن را قادر می سازد آزادانه حرکت کند.

مایع داخل قطب نما چیست؟

مایع کم اصطکاک در قطب نما معمولاً مایعی شفاف، بی رنگ، بی بو و غیر سمی است که سیال میرایی نامیده می شود. مایع میرایی یک روغن معدنی با فرمول خاص است که به کاهش اصطکاک بین سوزن و محور کمک می کند و سوزن را قادر می سازد آزادانه حرکت کند.

مایع میرایی برای دقت قطب نما ضروری است زیرا از نوسان یا حرکت نامنظم سوزن جلوگیری می کند که می تواند باعث خوانش نادرست شود. مایع میرایی به کاهش سرعت حرکت سوزن کمک می کند، که حرکت را صاف می کند و اطمینان می دهد که به طور دقیق به سمت قطب شمال مغناطیسی قرار می گیرد.

ترکیب دقیق سیال میرایی بر اساس سازنده، استفاده مورد نظر از قطب نما و شرایط محیطی که قطب نما در آن کار می کند متفاوت است. سازندگان مختلف از فرمول های مختلف سیال میرایی برای رفع نیازهای خاص قطب نما استفاده می کنند.

اجزای تاثیر گذار قطب نما بر روی دقت اندازه گیری

قطب نما علاوه بر میرایی مایع، دارای اجزای حیاتی دیگری است که به دقت آن کمک می کند، مانند سوزن مغناطیسی، صفحه پایه و قاب چرخان. سوزن معمولاً از ماده ای با نفوذپذیری مغناطیسی بالا مانند فولاد یا تنگستن ساخته می شود که می تواند مغناطیسی شود و برای مدت طولانی خاصیت مغناطیسی خود را حفظ کند. صفحه پایه یک بخش ضروری از قطب نما است که یک پلت فرم پایدار برای قرار دادن سوزن فراهم می کند و به کاربر اجازه می دهد تا قرائت جهت را انجام دهد. قاب چرخشی صفحه پایه را احاطه کرده و دارای انواع مختلفی از علامت گذاری است که به کاربر اجازه می دهد قطب نما را با جهت خاصی تراز کند.

مایع داخل قطب نما چیست؟
مایع داخل قطب نما چیست؟

هنگام استفاده از قطب نما، مهم است که آن را در سطح و دور از هرگونه تداخل مغناطیسی، مانند اجسام فلزی یا تجهیزات الکتریکی نگه دارید. در دست گرفتن نادرست قطب نما یا قرار دادن آن در معرض تداخل می تواند باعث حرکت نامنظم سوزن یا خوانش نادرست شود. همچنین می توانید به جای استفاده از قطب نماهای فیزیکی از قطب نماهای انلاینی که فقط با استفاده از اینترنت کار می کنند استفاده کنید. شما می توانید به سایتهایی همچون https://onlinecompass.net مراجعه کنید و با اعمال تنظیمات، جهت های جغرافیایی را در محیطی که در ان حضور دارید، پیدا کنید.

آیا همه قطب نما درونشان از مایع قطب نمایی استفاده شده است؟

قطب نماها هزاران سال است که برای اهداف ناوبری استفاده می شوند و در طول زمان دستخوش تغییرات زیادی در طراحی شده اند. یکی از رایج‌ترین ویژگی‌های قطب‌نماهای مغناطیسی سنتی، محفظه‌ای پر از مایع است که حاوی یک سوزن مغناطیسی است که به آن اجازه می‌دهد با میدان مغناطیسی زمین همسو شود و به سمت قطب شمال حرکت کند. با این حال، همه قطب نماها حاوی مایع نیستند و انواع مختلفی از قطب نماها برای کاربردهای مختلف طراحی شده اند.

استفاده از مایع در داخل بدنه یک قطب نما مغناطیسی با اختراع اولین قطب نمای مدرن توسط ویلیام تامسون (همچنین به عنوان لرد کلوین) در سال ۱۸۷۷ آغاز شد. این طرح دارای یک آهنربای میله ای معلق بود که اجازه چرخش آزادانه روی یک محور درونی را داشت. یک گنبد شیشه ای پر از روغن کم ویسکوزیته. این روغن به کاهش هر گونه ارتعاش یا حرکتی که می تواند حرکت سوزن مغناطیسی شده را مختل کند کمک می کند.

از آن زمان، استفاده از مایع در قطب‌نماهای مغناطیسی به یک ویژگی استاندارد تبدیل شده است، با طرح‌هایی که دارای جعبه‌های پلاستیکی فشرده و بادوام هستند که با روغن یا الکل پر شده‌اند. این مایع به کاهش اصطکاک کمک می کند و به سوزن اجازه می دهد آزادانه حرکت کند و خواندن دقیق قطب نما را برای کاربر آسان تر می کند.

با این حال، همه قطب نماها برای عملکرد مؤثر به مایع نیاز ندارند. قطب‌نماهای خشک که به عنوان قطب‌نماهای گیمبال یا قطب‌نماهای کارتی نیز شناخته می‌شوند، از یک یاتاقان محوری یا جواهری استفاده می‌کنند تا سوزن آزادانه و بدون نیاز به مایع حرکت کند. این نوع قطب‌نماها اغلب در قایق‌ها و کشتی‌ها یافت می‌شوند، جایی که روی گیمبال‌ها نصب می‌شوند تا علی‌رغم غلتیدن کشتی، آنها را در یک سطح نگه دارند.

قطب نماهای الکترونیکی نیز در سال های اخیر به طور فزاینده ای محبوب شده اند، به ویژه در دستگاه های تلفن همراه مانند گوشی های هوشمند و واحدهای GPS. این نوع قطب نماها از حسگرهایی برای تشخیص تغییرات میدان مغناطیسی زمین و تعیین جهت بدون استفاده از سوزن فیزیکی استفاده می کنند. درعوض، اطلاعات روی صفحه نمایش داده می‌شود و به این ترتیب کاربران می‌توانند بدون نیاز به تجهیزات اضافی حرکت کنند.

با وجود محبوبیت قطب‌نماهای الکترونیکی، قطب‌نماهای مغناطیسی سنتی ابزار مهمی برای بسیاری از کاربردها هستند. آنها اغلب توسط کوهنوردان، کمپینگ ها و علاقه مندان به فضای باز استفاده می شوند که باید در مناطق دورافتاده ای که سیگنال های GPS قابل اعتماد یا در دسترس نیستند حرکت کنند. علاوه بر این، آنها هنوز به طور گسترده در هوانوردی و ناوبری دریایی استفاده می شوند، جایی که اطلاعات دقیق جهت برای ایمنی بسیار مهم است.

در نتیجه، در حالی که استفاده از مایع در قطب نماهای مغناطیسی به یک ویژگی استاندارد تبدیل شده است، همه قطب نماها حاوی مایع نیستند. قطب نماهای خشک و قطب نماهای الکترونیکی نیز گزینه های محبوبی برای کاربردهای مختلف هستند و هر طرحی مزایا و معایب منحصر به فرد خود را ارائه می دهد. در نهایت، انتخاب نوع قطب نما برای استفاده به نیازها و ترجیحات خاص کاربر بستگی دارد.

فضانوردان از چه نوع قطب نمایی استفاده می کنند؟

برخلاف قطب‌نماهای مغناطیسی سنتی، که برای تعیین جهت به میدان مغناطیسی زمین متکی هستند، قطب‌نماهای فضایی باید طوری طراحی شوند که در غیاب میدان مغناطیسی کار کنند. این به این دلیل است که میدان مغناطیسی زمین به فضا گسترش نمی یابد، بنابراین قطب نماهای سنتی برای تعیین جهت خارج از جو سیاره ما بی فایده خواهند بود.

در عوض، فضانوردان از نوعی قطب نما استفاده می کنند که به عنوان قطب نما یا نشانگر نگرش شناخته می شود. این دستگاه‌ها از ژیروسکوپ‌های چرخان برای تشخیص تغییرات جهت‌گیری و حفظ یک نقطه مرجع ثابت استفاده می‌کنند و به فضانوردان اجازه می‌دهند موقعیت خود را نسبت به دیگر اجرام در فضا تعیین کنند. ژیروسکوپ‌ها با اندازه‌گیری تکانه زاویه‌ای ژیروسکوپ در حال چرخش کار می‌کنند، که در فضا ثابت می‌ماند مگر اینکه نیروی خارجی به آن وارد شود.

فضانوردان در طول پروازهای فضایی از ژیروسکوپ به طرق مختلفی استفاده می کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است از آنها برای تعیین جهت فضاپیمای خود نسبت به خورشید، ستارگان یا سایر اجرام آسمانی استفاده کنند. فضانوردان با اندازه گیری زاویه بین فضاپیما و یک نقطه مرجع ثابت، مانند ستاره یا سیاره، می توانند مکان و جهت حرکت خود را با دقت زیادی تعیین کنند.

همچنین می توان از ژیروقطب برای تثبیت فضاپیماها و جلوگیری از چرخش خارج از کنترل آنها استفاده کرد. با تنظیم سرعت و موقعیت ژیروسکوپ‌ها، فضانوردان می‌توانند با هر نیرویی که ممکن است باعث چرخش یا غلتیدن فضاپیما شود، مقابله کنند و اطمینان حاصل کنند که ثابت می‌ماند و در جهت صحیح قرار می‌گیرد.

فضانوردان علاوه بر قطب نما، از ابزار و ابزار دیگری نیز برای حرکت در فضا استفاده می کنند. از جمله ردیاب های ستاره ای که از دوربین ها برای اندازه گیری موقعیت ستارگان و سایر اجرام آسمانی استفاده می کنند و واحدهای اندازه گیری اینرسی که تغییرات سرعت و شتاب را برای تعیین موقعیت و مسیر فضاپیما اندازه گیری می کنند.

فضانوردان همچنین به شدت به سیستم های کامپیوتری برای کمک به ناوبری متکی هستند. این سیستم‌ها از داده‌های حسگرها و ابزارهای مختلف برای ایجاد نقشه‌ها و مدل‌های دقیق از محیط اطراف فضاپیما استفاده می‌کنند که به فضانوردان اجازه می‌دهد موقعیت و جهت خود را در فضا تجسم کنند.

در نتیجه، در حالی که قطب نماهای مغناطیسی سنتی برای فضانوردانی که در فضا حرکت می کنند مفید نیستند، قطب نماها و سایر ابزارهای پیشرفته این امکان را برای آنها فراهم می کند که جهت گیری و مکان خود را با دقت زیادی تعیین کنند. این ابزارها برای اطمینان از ایمنی و موفقیت ماموریت های فضایی ضروری هستند و فضانوردان باید در استفاده از آنها مهارت بالایی داشته باشند تا در این محیط چالش برانگیز و پرمشقت موفق شوند.

  • منبع خبر : /آگهی/