به منظور ایجاد نظمی قانونی ، یکپارچه و یکنواخت برای حمل و نقل بین المللی از طریق راه آهن و ایجاد تسهیلات قانونی برای حمل و نقل بار و مسافر ، سازمانی به نام سازمان بین دولتی برای حمل و نقل بین المللی ریلی در سال ۱۹۸۵ در برن سوئیس تاسیس شد.

در سال ۱۸۹۳ به ابتکار دو نفر حقوقدان سوئیسی کنوانسیون حمل و نقل بین‌المللی بار با راه‌آهن تدوین شد. سپس در همین راستا به منظور نظم و ترتیب بیشتر به حمل و نقل بین‌المللی کالا با راه‌آهن برخی از کشورها در تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۹۵۲ در برن سوئیس گرد هم آمده و مقرراتی را در این خصوص تدوین و تحت عنوان مقاوله‌نامه بین‌المللی مربوط به حمل و نقل کالا با راه‌آهن» را تصویب کردند.

طرفین متعاهد کنوانسیون‌های CIV و CIM در گردهمایی متشکله خود در ۹ مه ۱۹۸۰ در اجرای بند ۱ماده ۶۹ مقاوله‌نامه بین‌المللی مربوط به حمل و نقل کالا با راه‌آهن (CIM) و بند ۱ ماده ۶۴ مقاوله‌نامه بین‌المللی مربوط به حمل مسافر و توشه با راه‌آهن (CIV) مورخ ۷ فوریه ۱۹۷۰ و همچنین در اجرای ماده ۲۷ مقاوله‌نامه الحاقی به CIV مورخ ۲۶ فوریه ۱۹۶۶ راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین در مورد سودمندی یک سازمان بین‌المللی متقاعد شده و تطبیق مقررات حقوقی مربوط به حمل و نقل را با نیازی اقتصادی و تکنیکی ضروری تشخیص داده است.

این کمیته در راستای توسعه و بهبود قوانین بین‌المللی حمل و نقل با راه‌آهن بر اساس کنوانسیون کوتیف (COTIF) و ضمایم آن (CIM ,CIV) و تطبیق آنها با ضوابط و مقررات و حقوق حمل و نقل بین‌المللی استاندارد در سال ۱۹۰۲ تشکیل شد.